Colombia Time

Jaja het is alweer een tijdje geleden, maar ik ben er weer. Op het moment zit ik in Medellin, Colombia, maar er is veel aan vooraf gegaan. Laat ik maar beginnen bij mijn vertrek uit Panama city.

Na veel zoeken in Panama cCty had ik dan eindelijk mijn boot gevonden. De naam van de boot is de Mintaka en het is een zeilboot. We vertrokken donderdag 18 Februari met de boot en moesten er al een dag van te voren zijn om onze paspoorten, vaccinatiebewijs te geven en te betalen. De reis naar Portobelo was echter al een leuk avontuur opzich. Het lag op zo´n drie uur van Panama city met de bus. Eerst de bus naar Colon, met het advies ´verlaat het busstation absoluut niet´. En daarna door naar Portobelo in een oude schoolbus. Het kost je 6 dollar en je hebt tegelijk een enorme belevenis. Eenmaal aangekomen in het hostel zag ik dat dit het meest verschrikkelijke hostel was tot nu toe. Warm, geen keuken en de bedden vielen bijna uit elkaar. Helaas is het de enige in het dorp. Daar wel meteen de andere 7 mensen van de boot ontmoet. Allemaal ontzettend aardig en we hebben er meteen een gezellige avond van gemaakt. ´s avonds hebben we Manfred en Petra ontmoet, de kapitein en zijn vrouw. Het is een ouder duits stel, maar ontzettend aardig. De volgende dag  was het dan zo ver. Om 18:00 werden we met de dingi opgepikt en naar de zeilboot gebracht. Het was een mooie grote, 48 ft. We hebben gegeten en na het eten zijn we vertrokken naar San Blas. De reis was ongeveer 12 uur. Iedereen ging maar op tijd slapen, we wilden niet zeeziek worden. Na twee uur werd ik dan toch wakker geschud. we schakelde namelijk over van de motor naar zeilen. Dit betekende dat de boot schuin in het water kwam te liggen, veel schuiner dan ik had verwacht, en ik botste heel erg hard met mijn hoofd te een kastje. Had ik maar aan de goede kant moeten liggen. De nacht was zwaar, we hadden golven tot 5 meter en heel dicht op elkaar. De boot bleef op het water slaan. Gelukkig kwamen we de volgende ochtend aan in het ontzettend mooie San Blas. We lagen voor anker bij een eiland en hebben hier ontbeten. Daarna bracht Manfred ons met de dingi naar de andere kant van het eiland. Hier lag het rif waar we gingen snorkelen. Hij dropte ons af en we moesten zelf terug naar de boot snorkelen. In San Blas ligt het op drie na grootste rif ter wereld en het is het best onderhouden van allemaal. Je ziet het ook, want het is echt prachtig. De variëteit van vissen is niet heel erg groot, maar het rif is schitterend. We deden er zo´n 2,5 uur over om terug te zwemmen, maar we vonden het nog te kort. Natuurlijk droegen Westley en ik geen t-shirt en hadden we onze rug flink verbrand. Nadat we weer op de boot waren kregen een lekkere frisse salade voor lunch. Na de lunch gingen we naar het eiland. Daar hebben we tot het donker was volleybal gespeeld, met de regels dat de verliezers het bier moesten betalen. Gelukkig wonnen we elke keer. We hebben op de boot geslapen, maar niet gevaren, omdat het te gevaarlijk is door de riffen. De volgende ochtend ontbijt en twee uur zeilen naar Isla Hollandais. Hier deden we weer hetzelfde. We werden weggebracht en gingen weer terug snorkelen. Dit was echter zo ontzettend mooi. Dit rif had namelijk verschillende hoogtepunten, zodat je vijf meter diep kon duiken en in een soort kloof tussen het rif kon zwemmen. Dit was werkelijk waanzinnig. Hier hebben we ook schildpadden gezien, en wat zijn die beesten snel zeg in het water. Daarna weer lunch en het eiland op. Hier hebben we de Kuna ontmoet, de indianen die hier leven, en kon je armbanden kopen. Ook hebben we hier een verse coco loco gedronken, rum met kokoswater uit een verse kokosnoot, heerlijk. In de avond was het gezellig, veel spelletjes gespeeld en wat gedronken voordat we naar bed gingen. Volgende ochtend weer hetzelfde liedje. We kwamen hier aan bij een groep eilanden. We gingen nu vanaf de boot snorkelen en Manfred zei dat de beste route rondom het eiland was. Nou dat hebben we geweten ook. In het begin was het mooi, maar op gegeven moment zagen we door de stroming bijna niets meer. we kwamen amper vooruit en toen we dachten de doorgang gevonden te hebben kwamen we vast te zitten op het rif. Er brak een golf bovenop ons en het duurde even voordat we weer konden zien. Toen we eenmaal weer iets zagen dreven we amper een cm boven het rif en kwamen we er maar net weg. We deden uiteindelijk 1 uur over 1 km, voordat we op het eiland waren en we waren helemaal gesloopt. Uiteindelijk op het strand gelegen, wat niet zo´n perfect idee bleek. Helemaal rot gestoken door zandvliegjes en zelfs nu zie je het nog. Helaas hoort ook dat erbij. Om 5 uur vertrokken we dan naar open zee. Dit duurde uiteindelijk 43 uur, maar gelukkig was ik niet zeeziek. De helft van de bemanning helaas wel. De nachten waren heel ruig met golven tot 6 meter, maar we kwamen vooruit. De dag op zee was goed. Golven waren maar 3 meter en er stond een goede wind. Nu kwam ook het mooiste van de hele trip, de dolfijnen. Op zijn minst 30 zwommen er rondom de boot en dat deden ze voor bijna 2 uur. Het was ontzettend mooi om te zien en ze vlogen op allerlei manieren door de lucht. Dat maakte de trip helemaal compleet. De volgende morgen arriveerde we in Cartagena. Het was wel even apart toen we weer op land waren. Alles draaide en je benen voelen als blubber. Dat gevoel bleef wel voor twee dagen. Gelukkig hoefde we helemaal niet langs de douane en konden we naar ons hostel. West en ik verbleven in hetzelfde hostel en dat betekende twee dagen feest.

De eerste dag was even rustig aan doen. Lekker lunchen en daarna rondlopen in de ontzettend mooie oude stad. Uiteindelijk eindigde we op de oude muur en hebben we met iedereen van de boot genoten van een biertje en de mooie zonsondergang. Daarna lekker koken en heel veel nieuwe mensen ontmoet. Uiteindelijk eindigde de avond op een rooftopbar en was het feest. De volgende dag gewoon weer lekker de stad in en naar het marine museum. Het was klein maar wel mooi. Die avond was er het grootste feest van de week recht tegenover ons hostel. Daar moesten we natuurlijk heen. Het was super. Weer bovenop een dak en lekker genieten. De volgende dag vertrok West en had ik nog een dag in Cartagena. Weer lekker ronddolen en genieten. Die avond ging mijn bus naar Medellin. 14 uur rijden achter elkaar. Gelukkig was het een hele goede bus en was het heel confortabel. Die volgende ochtend kwam ik aan in Medellin. Het hostel is mooi en gelukkig goedkoop. Ik was aardig moe van het reizen en het was die dag maar liefst 41 graden. Een goede dag om naar de film te gaan dacht ik. Lekker deadpool gezien en daarna avondeten. Op dat moment dacht ik nog dat ik op tijd naar bed ging. Dat lukte helaas niet. Weer een paar nieuwe mensen ontmoet en de nacht eindigde rond 4 uur in de ochtend. Die vorige avond hadden we ook besloten om de volgende dag een voetbal dag te maken. ´s ochtends eerst Man united- Arsenal en Liverpool-City kijken, daarna werden we opgepikt met de bus om naar de lokale voetbalwedstrijd te gaan tussen Medellin en Cali. We werden op tijd opgehaald en gingen eerst nog even een biertje drinken in een sportsbar. Daar natuurlijk nog Barcelona-Sevilla gekeken en daarna door naar het stadion. Iedereen wilde natuurlijk een t-shirt hebben van Medellin, dus iedereen heeft er nu een. Het was ten slotte maar 6 dollar. Kunnen ze in Nederland nog wel een voorbeeld aan nemen. We waren uiteindelijk met 16 van ons hostel en we stonden met zijn allen tussen de ultras van Medellin. Wat een belevenis was dat zeg. Je staat voor twee uur, continu muziek, de hele wedstrijd wordt er gezongen en het hele stadion trilt op zijn grondveste. Ik hield er wel een paar blauwe plekken aan over, omdat een supporter het nodig vond mij keihard in mijn rug te duwen zodat ik drie rijen naar beneden vloog. Maar ik had het voor geen goud willen missen. Het was ontzetten gaaf en zeker de moeite waard. Volgende dagje nog even lekker de stad in geweest en naar het nationale kunstmuseum geweest. Ik dacht dat ik toch maar is iets moest gaan bekijken van de cultuur. Ondanks dat ik geen kunst fan ben was het wel mooi. Vandaag heb ik dan eindelijk een rustdag en eindelijke weer de tijd om voor jullie een mooi verhaaltje te schrijven. De foto´s zullen zo snel mogelijk volgen, maar het neemt aardig wat tijd in beslag. Ik zal jullie op de hoogte houden van alles en hoop nu wat sneller weer een nieuw verhaal te kunnen schrijven.