Siempre, siempre, siempre

Ja ja het duurde even maar hier ben ik dan weer. Er is veel gebeurd,de afgelopen twee weken en dat moet ik nu nog maar is zien samen te vatten.

Laten we maar beginnen met waar ik geëindigd ben, Nicaragua. God wat was dat mooi. We zijn op vrijdag-ochtend vertrokken vanuit Tamarindo. Het duurt een kleine twee uur om bij de grens te komen. En dan begint het hoor. Eerst belasting betalen om het land uit te komen, dan weer om het volgende land in te komen en ondertussen nog 6 paspoortcontroles voordat je 3 uur later eindelijk in Nicaragua bent. Daarna door een ontzettend mooi vulkaanlandschap, nog drie uur rijden tot het hotel in Granada. In het hotel kreeg ik een kamer toebedeeld en dit bleek ook nog eens een driepersoons-appartement voor mezelf te zijn. Heel fijn en dus even relaxen. Na een uur even rust, zijn we om vier uur richting Lago Nicaragua vertrokken. Een enorm groot binnenlands meer. Hier hebben we een boottocht gemaakt langs allerlei eilandjes. Deze eilanden zijn ontstaan door een vulkaan uitbarsting lang geleden. Nu kan je de eilanden kopen en worden er huizen op gebouwd. Sommige hebben een waarde van wel 10 miljoen dollar. De rest van de trip ontzettend genoten en zelf nog een wilde aap geaaid en gevoerd. Eenmaal terug in het hotel zijn we even wat gaan eten  en daarna gaan slapen, want iedereen was gesloopt .

De volgende ochtend zaten we om  6 uur aan het ontbijt, omdat we om 7 vertrokken naar Léon.  Met de bedoeling: volcanoboarding! Na 2 uur rijden komen we in Léon aan. Ontzettend veel verkeer en druk, maar ook ontzettend indrukwekkend. Hier hebben we even rondgelopen en gegeten. Om een uur vertrokken we dan met de bus nar de vulkaan. Nou bus kon je het ook niet noemen, We zaten met zijn elven achter in een truck. De reis duurde 45 minuten, we gingen alleen maar over een smalle zandweg, alleen dit al was geweldig op zich. Bij de vulkaan aangekomen moesten we zelf het board om hoog sjouwen en ook de kleding. Je kon het voor vijf dollar door iemand anders laten doen, maar dat doe ik natuurlijk niet. We moesten een uur lopen en 500 meter stijgen. De vulkaan was helemaal zwart, maar zo indrukwekkend. Het is een van de meest actieve vulkanen  van Nicaragua. Hij is nog in 1991 uitgebarsten. Eenmaal boven  was het uitzicht geweldig. De grote kraters en het eindeloze uitzicht. Maar nu was het toch echt tijd.  We gingen volcanoboarden. Het duurde nog geen halve minuut om weer beneden  te komen en dat met maar 23 km per uur. Ik deed het op de snelle manier,  maar toch was ik een  van de langzaamste.  Naderhand kregen we bier en gingen we terug naar het plaatsje. Het was echt ontzettend vet. Helaas is dat de enige plaats op de wereld waar je het kan doen. Eenmaal terug moesten de winnaars een lavashot challenge doen. De winnaars dronken echter geen alcohol. Dus ik werd samen met Dani, de begeleider, naar voren geschoven. Vier Schots met hete peper in een halve minuut. Dat komt wel aan na zo'n dagje.

Naderhand gingen we met de bus weer terug naar het hotel, aten we wat en gingen slapen.  De volgende dag weer vroeg op,  voor een tour met paard en wagen door Granada. Erg mooi om dat zo een keer te zien. Na Granada gingen we richting geven Masaya, een handelsdorp met een grote markt.  Hier hebben we even rondgelopen en heb ik de slechtste hamburger ooit gegeten. Wat heb ik me daardoor slecht gevoeld zeg. Hierna zijn we weer met de bus teruggegaan naar Tamarindo. De grens duurde nu veel minder lang en waren met een paar uur weer thuis. Ik had nog wel bijna een probleem bij de grens. Ik had namelijk geen vliegticket terug. Ze zouden me dus niet terug laten gaan naar Costa Rica. Gelukkig hielp Dani hier uit. Hij maakt voor mij een nep ticket en ben zo het land gelukkig toch binnengekomen, al dan niet op de meest legale manier. Ik heb echt ontzettend genoten van deze trip.

De rest van de week was weer een gewone school week.  Lekker leren, naar het strand gaan en surfen. Wat een slecht leven zeg. Vrijdag hadden we dan nog de dag van de Internationale student. We moesten hiervoor typisch Nederlandse dingen doen. We waren met 22! Nederlanders. Ik heb met drie anderen staan koken. We hebben uiteindelijk pepernoten en bitterballen zelf gemaakt. Meer dan acht uur aan werk hier, maar het was heerlijk. Iedereen heeft ervan genoten . De dag was leuk georganiseerd. Ieder land moest zichzelf vertegenwoordigen en had natuurlijk ook zijn eigen drank meegenomen, want het is de enige dag dat er op de campus gedronken mag worden. Wij als Nederlanders brachten natuurlijk Heineken. We startten om 8 uur 's-ochtends met drinken en dit ging door tot diep in de nacht. Al met al een super gezellige dag gehad.

In het weekend toch nog maar een tripje geboekt naar Santa Teresa en Montezuma. Op vrijdag besloten te gaan en we hebben het met 7 personen zelf geregeld. We vertrokken zaterdag ochtend om 7 uur en kwamen in  Santa Teresa aan na drie uur rijden. Hier hebben we op zulke slechte wegen gereden dat we maar 20 km per uur reden het grootste gedeelte van de tijd. Wij hadden gelukkig een privé busje gehuurd. Met de normale bus duurde de reis namelijk 11 uur. Eenmaal aangekomen in Santa Teresa hebben we een hostel gezocht en zijn daarna lekker gaan eten en naar het strand gegaan. Ontzettend mooi strand hier. We hebben lekker bij een strandtent gezeten en er een gezellige avond van gemaakt. 

De volgende ochtend zijn we naar Montezuma vertrokken, ongeveer een half uurtje rijden. Hier hebben we de stad verkent en een hotel geregeld. Daarna zijn we naar de Cascades de Montezuma gegaan, de reden voor deze hele trip. En het was het zeker waard. Heel weinig toeristen en heel veel geklauter om er te komen. Het eerste stuk was nog vlak tot de grote waterval. Deze was 30 meter hoog en heel mooi. We wilden alleen naar de waterval waar we vanaf konden duiken. Die bleek was lastiger te bereiken.  We moesten meer dan 40 meter klimmen en het was steiler dan 1 op 1. Drie meiden zijn achtergebleven, omdat ze het te eng vonden,en ik heb het gewoon lekker allemaal met mijn blote voeten gedaan. Daar had ik die avond echter wel spijt van. Lekker gezwommen hier en daarna terug, omdat het donker was. Terug bleek echter nog veel lastiger dan heen door het dalen, maar het is gelukt.

Daarna zijn we lekker uit eten gegaan en hebben we gezellig in ons appartement wat zitten drinken met zijn allen. De volgende morgen vroeg op om zonsopgang te kunnen zien. Er waren echter wolken voor de horizon. Na tien minuten vertrokken alle meiden om weer naar bed te gaan, maar Lance en ik bleven en zaten bij een kampvuur. En God wat waren wij blij dat we gebleven waren. Nog geen tien minuten later kwam de zon boven de wolken en het ik echt een van de mooiste zonsopgangen ooit gezien. Hierna lekker de zee in gesprongen en echt genoten.

Daarna terug en lekker rustig aan ontvangen eten. We moesten weer terug naar Santa Teresa voor de bus en daar hebben we nog even lekker geluncht en heb ik nog een bordershort gekocht, omdat ik er eindelijk een in de aanbieding kon vinden. Hierna zijn we gezellig in de bus terug naar Tamarindo gegaan.

Nu zit ik helaas al weer in de laatste week, maar daar vertel ik jullie de volgende keer meer over, wanneer ik ook de foto's upload van de laatste weken.

Hasta luégo