Mijn eerste dagen in Tamarindo

Na een lange busreis van bijna zes uur, weinig van meegekregen, door lekker te slapen. kwam ik eindelijk rond 10 uur 's avonds aan in Tamarindo. Zelfs nu zag je meteen al dat het ontzettend mooi was . Overal muziek en mensen en enorme gezelligheid. Helaas had ik daar nu geen tijd voor. Ik moest op zoek naar een hostel.

In het begin dacht ik, dat heb ik zo gedaan. In de werkelijkheid viel dat vies tegen. Na meer dan twee uur vragen en tientallen hostels had ik nog steeds geen slaapplaats gevonden. Iedereen had mij ook al gezegd dat alles helemaal  vol zat voor die avond. Op dat moment was ik zo moe van al die tassen dragen en had ik mezelf al voorgenomen om op het strand te slapen vannacht. Ik ben op een bankje gaan zitten in het centrum en gaan luisteren  naar de muziek. En precies op dat moment kwam de dj van die bar waar ik zat naar me toe. Hij had me blijkbaar al een paar keer voorbij zien komen, doelloos zoekend. Hij zij tegen me dat ik in ieder geval mijn tas wel kon droppen bij het hostel naast de bar. Hij liep met mij mee en vertelde tegen de eigenaar dat er nergens meer een slaapplaats was en of ik mijn tassen hier neer kon leggen en morgen kon ophalen, zodat ik in ieder geval niet meer hoefde te sjouwen. Toen kwam de eigenaar, een Amerikaan,  met een heel aardig aanbod. Hij zei dat ik wel in een hangmat mocht slapen totdat ze om 6:30 open gingen. Dat aanbod nam ik meteen aan, alles beter dan het strand dacht ik. Uiteindelijk heb ik zelfs op een loungebank geslapen. Heel erg lekker geslapen zelfs.

De volgende morgen werd mij inderdaad gevraagd om tijdens de opening weg te gaan. Voor de grap vroeg ik nog: mag ik dit zo nog twee dagen doen. De eigenaar lachte maar zei jammer genoeg nee. Was lekker goedkoop geweest. De dj van die vorige avond had me nog wel naar een hostel gestuurd waar hij had gevraagd of er plek was voor mij. Dat hadden ze gelukkig. Ze waren de enige nog . Ik verbaas me hier echt elke dag nog over de gastvrijheid en vriendelijkheid van iedereen hier, Nederlanders kunnen daar nog wel wat van leren.

Eenmaal aangekomen bij het hostel, 1,5 km lopen vanaf het centrum  pfff, kwam ik er wel achter dat de prijs 30 dollar per nacht was. Dat was de kamer echt niet waard, maar ik had geen andere keus. Ze vertelde me daar gelijk waarom het zo druk was dit weekend. Dat kwam omdat de Amerikanen altijd massaal komen, de week, na oud en nieuw. Na mijn spullen neergelegd te hebben ben ik gelijk nog een keer de stad ingegaan. Nu met het idee om voor vandaag een hostel te vinden  wat goedkoper was. Dat vond ik bij het Pura Vida hostel. Ontzettend mooi en gezellig. Dit koste me gelukkig maar 20 dollar.  Nog steeds duur, maar wel het goedkoopste in heel Tamarindo. 

Daarna eindelijk lekker de zee ingegaan, wat mooi. Hoge golven en lekker verkoelend, mag ook wel met 39 graden die dag. Daarna lekker gedouched en wat zie ik buiten mijn raam, een hele familie brulapen! En brullen deden ze zeker. Na het douchen even op bed gelegen en wilde daarna uit eten gaan. Daar is het nooit meer van gekomen. Ben net na 7 uur in slaap gevallen en heb tot de volgende ochtend geslapen.

De volgende ochtend mijn spullen weer ingepakt en op naar het volgende hostel. Onderweg kom ik een enorme file tegen Tamarindo in. De reden? Een varaan van bijna twee meter die lekker op de weg was gaan liggen en maar niet weg ging. Heel grappig om te zien, helaas geen foto kunnen nemen, door de drukte. Na heel gezellig onthaalt te zijn in het hostel heb ik mijn zwembroek weer gepakt en ben naar het strand gelopen. In tegenstelling tot gisteren was het nu maar 2  minuten lopen. Hier kwam ik een paar lokale jongens tegen die me vroegen mee te doen met een potje voetbal. Hier zei ik natuurlijk geen nee tegen. Daarna eindelijk een duik genomen. En wat was dat lekker. Vandaag merkte ik ook dat je goed op moest passen in het water. Het ene moment sta je tot je middel in het water, na een golf was het daar ineens  twee meter diep. Er was ook een enorme onderstroom vandaag. Dat kwam voornamelijk door de golven die soms 4 tot 5 meter hoog waren.

Nu ik eindelijk even rustig op de gezamenlijke plaats zit, hoor ik over het dak ineens getik. Ik dacht dat het de kat was die hier rondliep. Toen kwam er ineens een leguaan nog geen meter achter me naar beneden via de regenpijp. Echt heel bijzonder dat het allemaal zo dichtbij is hier.

Ik merk nu ook eindelijk dat ik begin te wennen aan de tijd en het weer. Zelfs de taal went.  Op het moment gaat het zo snel, dat ik nu zelfs alleen maar nadenk in het Engels en het Spaans,  echt heel apart. Nu lekker relaxen en zo lekker eten. En dan is het morgen zover. Dan ga ik mijn gastgezin familie ontmoete . Ik kijk er ontzettend naar uit!